تاثیر بکارگیری تکنولوژی های نو درکشاورزی با تاکید بر روشهای نوین آبیاری درتوسعه کشاورزی مناطق روستایی بخش ک?ه?ک? استان قم

چکیده کمبود و کاهش تدریجی منابع آب با کیفیت مناسب از مهمترین عوامل محدود کننده تولیدات کشاورزی در ایران است. از این رو استفاده بهینه از منابع آب و افزایش راندمان مصرف آن از ضروریات بخش کشاورزی محسوب می شود. در این خصوص بکارگیری سامانه های آبیاری تحت فشار به عنوان گزینه ای مناسب به جای روش های سنتی قابل توصیه است. این تحقیق با هدف شناسایی و تحلیل اقتصادی و اجتماعی سامانه های آبیاری تحت فشار و مقایسه ی آن با روش های سنتی در منطقه کهک قم صورت گرفته است. از نظر هدف، پژوهش حاضر از نوع کاربردی – توسعه ای می باشد و ازنظرماهیت و روش، ازنوع توصیفی-تحلیلی و همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق مسئولین جهاد کشاورزی (قم،کهک)، کشاورزان اجرا کننده روش های نوین و کشاورزان سنتی بخش کهک می باشد.روش نمونه گیری در این پژوهش احتمالی طبقه بندی شده است. نمونه مورد مطالعه شامل 278 مورد شامل: مسئولین(39) نفر، کشاورزان اجرا کننده روشهای نوین آبیاری(129) خانوار و کشاورزان سنتی(110) خانوار می باشد. روایی پرسشنامه از طریق مشاوره با اعضای هیئت علمی دانشگاه اصفهان و کارشناسان جهاد کشاورزی پس از چند مرحله اصلاح و بازنگری بدست آمد. پایایی ابزار پژوهش نیز با انجام آزمون مقدماتی از طریق تکمیل 30 پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفت و ضریب آلفای کرونباخ (?)برای جامعه مسئولین 83/، جامعه کشاورزان اجرا کننده روشهای نوین آبیاری 81/ و برای کشاورزان سنتی 90/ محاسبه شد. آزمون فرضیه ها با استفاده از تکنیک های آماری چون t مستقل، تحلیل واریانس، پیرسون و آزمونt تک نمونه ای با استفاده از نرم افزار spss صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان دهنده وجود رابطه معنی دار بین بکارگیری روشهای نوین آبیاری با افزایش بهره وری منابع آب، کاهش مهاجرت روستائیان، کاهش هزینه تولید و افزایش درآمد روستائیان می باشد. بین عوامل اقتصادی و اجتماعی با اجرای روشهای نوین آبیاری نیز رابطه معناداری وجود دارد. واژه های کلیدی: آبیاری، توسعه کشاورزی، روش های نوین آبیاری، تکنولوژی کشاورزی